Malownicza Gmina Marianowo położona jest w dorzeczu rzek: Krąpiel, Krępa, Dołżnica i Pęzinka, w południowo-zachodniej części województwa zachodniopomorskiego. Unikatowe zasoby naturalne Marianowa i okolic spowodowały, że 60% powierzchni gminy objęte jest europejskim programem ochronnym NATURA 2000. Rynnowe jezioro Marianowskie, wyróżnia się w regionie dużą czystością. Niepowtarzalna uroda tych miejsc oraz nowo zagospodarowana plaża, z molem otaczającym kąpielisko dla dzieci i kompleksem sanitarno-sportowym, przyciąga amatorów aktywnego wypoczynku i wędkarskiej przygody.  

Lubiących obcować z tajemnicami historii zapraszamy do zwiedzania klasztoru cysterek z XIII w. Historia Marianowa datuje się od 1248 r., gdy Barnim I Dobry nad „pięknym strumieniem” („rivulus sanctae Mariae”) ufundował klasztor poświęcony Najświętszej Marii Pannie. Po wprowadzeniu reformacji pomieszczenia poklasztorne przeznaczono na zakłady i schronisko dla szlacheckich panien, nad którymi władzę sprawował książę. Dzieje klasztoru wiążą się z postacią szlachcianki – legendarnej Sydonii von Borck – najsłynniejszej pomorskiej czarownicy. Nieszczęśliwą kobietę, której miłość odrzucił książę Ernest Ludwik, oskarżono o rzucenie klątwy na książęcy ród Gryfitów i w słynnym procesie, w 1620 roku skazano na śmierć, ścięto i spalono na stosie. Sydonia stała się bohaterką poczytnych romansów i legend. Jest przykładem jednej z najpopularniejszych postaci pomorskiej literatury i malarstwa.  

Sydonia – Stowarzyszenie na Rzecz Ochrony Dziedzictwa Marianowa i Parafia p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP organizują „Majówki ze Sztuką z Sydonią w tle, czyli święto malarstwa, muzyki i teatru” oraz Międzynarodowe Spotkania Artystów w Marianowie. W kościele parafialnym i w galerii klasztornej można podziwiać poplenerowe kolekcje setek obrazów oraz wyjątkową Marianowską Drogę Krzyżową, która połączyła kilkunastu artystów w jednym wspólnym dziele. 

Najwcześniejszy przekaz ikonograficzny zespołu klasztornego w Marianowie zamieszczony jest na słynnej mapie Lubinusa z 1618 roku – Wielkiej Mapie Księstwa Pomorskiego. Zespół klasztorny w Marianowie, składający się z kościoła, zachodniego skrzydła klasztornego, budynku gospodarczego, cmentarza przykościelnego oraz murowanego ogrodzenia o długości 91 m i wysokości od 1,5 do 2 m., jest dziś najlepiej zachowanym obiektem cysterek na terenie Pomorza Zachodniego. To wartościowy obiekt, „kawał” pięknego, autentycznego zabytku – oceniła Ewa Stanecka, wojewódzka konserwator zabytków. Z zabudowań klasztornych zachował się do naszych czasów ceglany, gotycki kościół z pierwszej połowy XV wieku z dobudowaną w 1892 wieżą, na której znajdują się dzwony z 1825 i 1890 roku. Najcenniejsze wyposażenie kościoła to ołtarz główny – pentaptyk powstały w XVI wieku, barokowa ambona – wykonana w 1726 roku i odrestaurowane w ostatnich latach epitafium królewskiego radcy Jerzego Andrzeja von Thuna – wykonane z drewna w stylu barokowym pod koniec XVII wieku. W restaurowanym od wielu lat zachodnim skrzydle klasztoru mieści się dom parafialny i galeria „Refektorium Sztuki”. Wprawdzie nowo powstała galeria ma niewiele wspólnego z pierwotną funkcją klasztoru, ale niepowtarzalny klimat reguły klasztornej, surowe wnętrza i cisza skłaniają do kontemplacji, przeżywania i studiowania prezentowanych tu dzieł sztuki.  

 

Dzięki zaangażowaniu wielu ludzi oraz krajowym i europejskim środkom pomocowym stare mury powoli odzyskują blask okresów swojej największej świetności. Marianowski zespół klasztorny na „Szlaku Cysterskim w Polsce” urzeka atmosferą architektury pocysterskiej i w pełni zasługuje na coraz większe zainteresowanie pielgrzymów i turystów.